Koniczyna

Koniczyna łąkowa (czerwona) jest rośliną wieloletnią o miękkiej, zielonej łodydze z czerwonymi refleksami. Łodyga sięga nawet do 60 centymetrów i rozgałęzia się w wielu miejscach i wypuszcza trójlistkowe liście o jajowatym kształcie i lekko ząbkowanej krawędzi. Na zielonych liściach widoczne są nieco ciemniejsze plamki. Koniczyna zapuszcza palowe korzenie, które potrafią osiągać nawet 1,5 metra.

Koniczyna czerwona kwitnie od maja do września. Jej kuliste różowo-czerwone kwiaty emitują delikatny zapach, który wabi owady – zapylenie krzyżowe. W efekcie zapylenia zawiązuje się malutki owoc będący strąkiem z jednym nasionem. Nasiona koniczyny łąkowej rozsiewa wiatr.

Jako surowiec zielarski wykorzystuje się zarówno kwiaty jak i ziele. Zbioru należy dokonywać podczas rozkwitania. W przypadku zbioru ziela koniczyny czerwonej kwiaty ścina się wraz z szypułkami i górnymi liśćmi, a następnie suszy w przewiewnych, zacienionych miejscach. Kwiaty koniczyny są rzadziej zbieranym surowcem. Obejmują jedynie kulę kwiatową, bez liści i szypułek. Suszy się je identycznie jak ziele, a w przypadku niepogody można zastosować suszarnię ogrzewaną do temperatury 35 stopni.

Podstawowe substancje czynne

Zarówno ziele koniczyny czerwonej jak i jej kwiaty obfitują we flawonoidy, antocyjany i fenolokwasy (salicylowy i kumarowy). Zawierają także niewielkie ilości olejków eterycznych, garbników karotenu oraz witaminy C i E.

Działanie i zastosowanie

W ziołolecznictwie sporządza się wyciągi z ziela i kwiatów.

Wyciąg z kończyny czerwonej ma działanie wykrztuśne i łagodzące stany zapalne oskrzeli. Ponadto stwierdzono działanie tonizujące, uspokajające, przeciwzapalne, słabo moczopędne i przeciwskurczowe. Zioło ma również właściwości pobudzające wątrobę i pęcherzyk żółciowy co wpływa pozytywnie na trawienie. Napar z kwiatów koniczyny zaostrza apetyt i łagodzi zaparcia.

Medykament stosowany zewnętrznie łagodzi swąd i powierzchowne bóle. Odwar z koniczyny łąkowej można wykorzystać do płukania jamy ustnej i gardła.

W medycynie holistycznej (całościowej) kończyna łąkowa wykorzystywana jest do przygotowania organizmu do pozostałych zabiegów. Okłady stosuje się podczas leczenia łuszczycy, swądu i egzemy, a także ropni i poparzeń(również u dzieci).

Napar z kwiatów koniczyny

Podobnie jak w przypadku innych ziół napar z koniczyny łąkowej przygotowuje się zalewając wrzątkiem łyżkę suszonych kwiatów. Napój parzy się pod przykryciem przez 15minut i pije po szklance 3 razy dziennie.

Głównym jego zastosowaniem są nieżyty górnych dróg oddechowych i zaburzenia pokarmowe.

Odwar z ziela koniczyny

Do 0,5 litra wody wrzącej wsypuje się 1,5 łyżki rozdrobnionego ziela koniczyny. Wodę dalej gotuje się pod przykryciem przez 15minut, a następnie odstawia się do wystudzenia.

Jeśli chodzi o leczenie nieżytów górnych dróg oddechowych, problemy z zaparciami albo zaburzenia pokarmowe odwar z ziela koniczyny pije się 3 razy dziennie po pół szklanki przed jedzeniem.

Odwar można wykorzystać też do płukania jamy ustnej i gardła oraz do sporządzania okładów na swędzącą skórę, oparzenia i stłuczenia.

Nalewka z kwiatów koniczyny

Do sporządzenia nalewki będziemy potrzebować 0,5 litra czystej, 40% wódki i 100g suszonych kwiatów koniczyny łąkowej. Kwiaty zalewamy wódką i odstawiamy do ciemnego pomieszczenia na 2 tygodnie. W tym czasie codziennie wstrząsamy nalewką. Po upłynięciu dwóch tygodni zioła odcedzamy i wyciskamy. Nalewkę rozcieńczamy dwoma szklankami przegotowanej wody i przelewamy do ciemnej butelki i wstawiamy do lodówki.

Przy dolegliwościach trawiennych, zapaleniu gardła bądź jamy ustnej nalewkę pije się po 2-6 ml (mała łyżeczka) trzy razy dziennie. Nalewka z koniczyny działa także tonizująco i uspokajająco.